فضل خدای را که تواند شمار کرد            یا کیسیت انکه شکر یکی از هزار کرد                                 

 بحرآفریدوبر ودرختان وآدمی           خورشید وماه وانجم ولیل ونهارکرد                        

توحید گوی او نه بنی آدم اند بس       هر بلبلی که زمزمه بر شاخسار کرد                                                                بخشندگی وسابقه ی لطف ورحمتش    مارابه حسن عاقبت امیدوار کرد                                                                  پرهیز گار باشکه دادار اسمان       فردوس جای مردم پرهیزگار کرد                                                                         هرکاو عمل نکرد وعنایت امید داشت     دانه نکشت ابله دخل انتظار کرد                                                                  نابرده رنج گنج میسر نمیشود         مزدآن گرفت  جان برادر که کار کرد                                                                    بعداز خدای هرچه پرستند هیچ نیست       بی دولت آن که برهمه هیچ اختیار کرد

¤ نویسنده: افسانه گلستانی